Εάν
η ζωή αυτή καθαυτή είναι α-νόητη και
αν-ήθικη, τότε οι άνθρωποι νοηματοδοτούν
τη ζωή τους με τις σκέψεις τους, τις
πράξεις τους και γενικότερα με τη στάση
ζωής που τηρούν. Οι σημασίες και τα
νοήματα που υιοθετούν οι άνθρωποι
μεταβάλλονται στο πέρασμα του χρόνου.
Συνήθως
οι άνθρωποι προσδιορίζουν τη ζωή τους
σύμφωνα με τις κυρίαρχες σημασίες που
δίνει ο τόπος τους, η θρησκεία τους, το
πολιτικό σύστημα και γενικότερα οι
εκάστοτε εξουσίες. Ο άνθρωπος ορίζεται
ως κοινωνική κατασκευή και ταυτόχρονα
ως δημιουργός της ζωής του. Η αντίληψη
περί κοινωνικής κατασκευής, πολλές
φορές, δημιουργεί μια παθητική αφήγηση
ζωής που βλέπει τον άνθρωπο μόνο ως
αποτέλεσμα των οικονομικών και πολιτικών
συνθηκών της κοινωνίας και όχι και ως
αιτία δημιουργίας της ζωής και της
κοινωνίας. Η δυνατότητα των ανθρώπων
και των κοινωνιών να αυτοθεσμίζονται
συνήθως αποσιωπάται ή αποκρύπτεται ως
ιστορική αφήγηση από τις κυρίαρχες
αφηγήσεις των κρατών μέσω της εκπαίδευσης,
της θρησκείας και του πολιτικού προσωπικού
(συμπεριλαμβανομένων και των ΜΜΕ).